Με μεγάλη μου χαρά φιλοξενώ σήμερα το εβδομαδιαίο καφεδάκι της Ζίνας από το  EfZin Creations. Είναι το πρώτο μου link party. Και τί είναι αυτό θα μου πείτε; Είναι η ανταλλαγή links που μας αρέσουν ώστε να πιούμε μαζί το καφεδάκι μας και να κάνουμε κουβεντούλα! Και εκτός από αυτό σας έχω και ερώτηση / αναπόληση: Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι ως παιδιά; Εμένα ανεπιφύλακτα το κρυφτό. Τότε που παίζαμε όλα μαζί τα παιδάκια της γειτονιάς (πάνω από 20) και όταν πέρναγε αυτοκίνητο το φωνάζαμε ο ένας στον άλλο από τη μία άκρη του δρόμου στην άλλη. Που φυλάγαμε έως το 100 ανά 5 με τη μέγιστη δυνατή φωνή και ταχύτητα και κρυβόμασταν στους κήπους, στις βεράντες, στα σπίτια γειτόνων που είχαν την ατυχία να έχουν διάπλατες τις μπαλκονόπορτες ή τις πόρτες τους. Τί όμορφα και ανέμελα χρόνια! Μα δεν είναι τέλεια ιδέα; Πραγματικά ανυπομονώ για τις συμμετοχές και τις απαντήσεις σας.  Παρακάτω ακολουθούν οι οδηγίες της Ζίνας. Kάντε κλικ στο InLinkz για να εισάγετε το link σας! Καλημέρα από μένα και ένα (εικονικό ) μπισκοτάκι από τα χεράκια μου!

Θα ήθελα να συνοψισω τους κανόνες ή
μάλλον τα τιπς:

 

 
– Το παιχνίδι αυτό είναι ένα παρτάκι για κουβέντα και όλοι
είναι ευπρόσδεκτοι, ακόμα  και αν δεν είναι blogger. Απλά
χρησιμοποίησε ένα άλλο social link που θα ήθελες να μοιραστείς μαζι
μας.
– Παρακάλω θα θέλαμε να δούμε το
σχόλιο σου στη σημερινή ερώτηση. Άλλωστε το σημαντικό στο πάρτυ αυτό
είναι να συζητήσουμε και όχι απλά να αφήσουμε ενα
λινκ.
– Μπορούμε να σχολιάζουμε τις ιστορίες των υπολοίπων…είναι
κουτσομπολίστικο πάρτυ αυτό, θυμάσαι;
– Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τους άλλους.
Όμως θα ήταν ευχάριστο να ρίξουμε μια ματιά στα υπόλοιπα blogs…και
ποιος ξέρει…μπορεί να βρούμε κάτι να μας αρέσει!
– Εαν θέλεις να φιλοξενήσεις τον καφε στο “σπιτι” σου,
απλά στείλε ενα email στο ef.zin.creations@gmail.com

Related posts...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

194 σχόλια στο “Ελάτε για κουβεντούλα

  1. Καλημέρα σε όλους!!!! Περιμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας!! Δεν σας είπα ότι μου άρεσαν πολύ και τα μήλα, το σκοινάκι, τα πλακάκαι (τα ξέρετε) και φυσικά οι ποδηλατάδες !!

  2. Καλημέρα με νοσταλγική διάθεση!Με ταξίδεψες στα παιδικά μου χρόνια!!Αγαπημένα όλα τα παιχνίδια που ανέφερες! Αλλά και αυτό το κουτσό σε δρόμους της γειτονιάς μαγεία..Να ζωγραφίζεις με κιμωλίες τετράγωνα και αριθμούς, να παίζεις, να σταματάς κάθε φορά που περνούσε αυτοκίνητο και πάλι από την αρχή!! Αγαπημένες αναμνήσεις!!!

  3. Καλημέρα Αθηνα! Λοιπον όταν ήμουν πιο μικρούλα (γιατί και τώρα μικρή είμαι, χαχα) τρελαινομουν να κάνω κούνια! Μπορουσα να κάνω ατέλειωτες ώρες πηγαίνοντας ποτε πολυ ψηλά, ποτε χαμηλά ποτε πολυ γρήγορα ή γυρίζοντας γύρω γύρω τα σκοινιά και στο τέλος αφηνομουν στο στροβιλισμό αυτό μέχρι να επανέλθει η κούνια στην αρχική της θεση! Ξενοιαστα χρόνια και όμορφες στιγμές! Φιλιααα

  4. Καλημέρα Αθηνά μου! Πολύ μου αρέσει το σημερινό σου θέμα! Πολύ νοσταλγικό! Λοιπόν.. το δικό μου αγαπημένο παιχνίδι ήταν το λάστιχο! Μιλάμε το λάτρευα! Και είχα βρεί άπειρους τρόπους για να παίζω μόνη μου! Έβαζα καρέκλες, τραπέζια και οτιδήποτε για να μπορώ να παίξω μόνη μου!!!!! Πόσο μου έχει λείψει!!!!!!

  5. Καλημέρα κι απο μένα!!! Πόσο μου αρέσει να αναπολώ το παρελθόν και ειδικά τις ώρες παιχνιδιού που ήμασταν στους δρόμους,,, Το αγαπημένο μου παιχνίδι λάστιχο και handball, μας το είχε μάθει η γυμνάστρια μας στην έκτη δημοτικού!!!

  6. Καλημέρα Αθηνούλα μας!!! Σ' ευχαριστούμε για τη φιλοξενία στο όμορφο μυρωδάτο διαδικτυακό σπιτάκι σου!…:-)
    Για να απαντήσω στην ερώτηση, θα πω ότι το αγαπημένο ομαδικό παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων ήταν τα "μήλα" που να φανταστείς παίζουμε ακόμα και σήμερα οικογενειακώς… παιδιά, σύζυγοι, γονείς, σκυλιά! Μόνο οι γάτες δεν συμμετέχουν… δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες, βλέπεις…. χαχαχαχαχα
    Φιλιά πολλά κοριτσάκι μου
    Μαρίνα

  7. Καλημέρα Αθηνά! Κι εγώ το κρυφτό θα πω μαζί με το κυνηγητό και τις αμέτρητες φορές που γύριζα σπίτι με τα πόδια και τα χέρια φαγωμένα και μεσ' στα αίματα και γεμάτη περηφάνεια καθώς τα νομίζαμε πως θα αφήσουν σημάδια και τα θεωρούσαμε παράσημα!!! χαχαχαχα

  8. Λοιπόν.. μια και λέτε για κρυφτό θυμήθηκα το εξής:
    Ένα απόγευμα με είχε βάλει η μαμά μου τιμωρία να μην βγώ στον δρόμο και να μείνω όλο το απόγευμα στο δωμάτιο μου!
    Κάποια στιγμή λοιπόν, ακούει από τα παιδιά που έπαιζαν φωνές και παράπονα ότι δεν θα παίξουν άλλο κρυφτό γιατί "μας καρφώνει η Μάρθα"! Καταλαβαίνετε ότι φρίκαρε η γυναίκα γιατί αναρωτήθηκε πώς βγήκα!
    Τελικά, εγώ η έξυπνη, είχα βγεί στο μπαλκόνι και μιας και τους έβλεπα όλους από ψηλά τους κάρφωνα σε αυτόν που τα φύλαγε! Από τότε δεν ξαναμπήκα ποτέ τιμωρία! χαχαχαχαχα

  9. Μεγάλωσα σε μια πολυκατοικία που είχε φτιάξει ο παπους για τα 6 παιδιά του. Όλα τα ξαδέλφια δηλαδή (13 υγεία να έχουμε!) μέναμε σε διπλανά / πανω / κατω διαμερίσματα. Όλη μέρα παίζαμε. δεν βαριόμασταν ποτέ. Στο αγαπημένο μου παιχνίδι θα σας πω "κουμπάρες". Οι ξαδέλφες μου κι εγώ με το που ανοιγε ο καιρός κατεβαίναμε στην αυλή της γιαγιάς και σε κάθε γωνιά στήναμε το σπιτικό μας με τα κουζινικά μας, παίρναμε και από μια κούκλα που παρίστανε τα παιδί μας… και ανταλλάσαμε επισκέψεις. Όταν δε, μας έδιναν οι γονείς μας όσπρια για να κάνουμε ότι μαγειρεύουμε, ήταν η καλύτερή μας. Μέχρι και βάφτιση είχαμε κάνει σε μια κούκλα. Στήσαμε λεκάνη με νερό, καλέσαμε όλα τα παιδιά της γειτονιάς, βάλαμε μπαμπάκι για γένια στο ξάδελφο να κάνει τον παπά, και θυμάμαι ότι η θεία είχε φέρει να κεράσει κέικ όλα τα παιδιά για το χαρμόσυνο γεγονός… Στο τέλος είχαμε στήσει και χορό – κάπου υπάρχουν φωτογραφίες αλλά δεν τις έχω αναζητήσει… τι ωραία χρόνια!!!
    Νίκη by mommywiki.gr

    • Πω, πω!!! Αυτό το είχα ξεχάσει! Αχ, βρε Νίκη τι μου θύμισες! Εμείς βέβαια δεν φτάσαμε σε βαφτίσια, μόνο ένα γάμο κάναμε (κούκλα – με κούκλο), αλλά ό,τι άλλο περιγράφεις ήταν έτσι ακριβώς!!! Καλημέρα… :-))

    • Καλημέρα Μαργαρίτα μου!! Αχ ήταν ένα από τα παιδικά μου όνειρα να μένω σε πολυκατοικία με πολλά παιδάκια να παίζω!! Αχ και οι κουμπάρες!! Εμείς τους παντρεύαμε δεν φτάναμε στις βαπτίσεις!! Και πολύ κουζινικά!! Πολύ μαγείρεμα έπεφτε με χώμα και φύλλα !!

    • εμείς στήναμε το "μαγαζάκι" μας στην αυλή της γιαγιάς, παίζαμε σπίτι στο πατητήρι του παππού (όταν δεν είχε σταφύλια μέσα φυσικά) και το καλύτερό μας ήταν να οργανώνουμε θεατρικές παραστάσεις, ή να το παίζουμε εξερευνητές.Μια μέρα παραλίγο να "χάσουμε" τον ξέδερφό μου που πήρε τα βουνά παραμονεύοντας το παππού στα πλαίσια της εξερεύνησης αυτής!

    • Δήμητρα, προσκλητήρια δεν θυμάμαι αλλά νομίζω είχαμε φτιάξει μπομπονιέρες. Θα επιβεβαιώσω με τις ξαδέρφες που ήταν μεγαλύτερες.

      Αυτό πάντως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι είχε οργανωθέι σωστά! Και όλοι μας θυμόμαστε το event!
      Νίκη

  10. Καλημέρα! Την αμπαριζα δλδ δεν την ξερει καμιά σας ή είμαι όντως η μεγαλύτερη της παρέας? Ήταν σίγουρο το αγαπημένο μου μαζί με το κυνηγητό!!!

  11. οκ οκ…πολλα παιχνιδια αλλα το αγαπημενο μου (αν εξαιρεσουμε μηλα, λαστιχο, ποδηλατα, κρυφτο) ήταν το μαντηλακι!!!! που χωριζομασταν σε 2 ομαδες και βαζαμε ενα μαντηλι στη μεση. ενας κριτης φωναζε ενα νουμερο κ εβγαινε το ζευγαρι των παιδιων αυτων κ προσπαθουσαμε να παρουμε το μαντηλι χωρις να μας πιασουν! τελειο!!!!!

  12. Καλημέρα στην παρέα!
    Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία Αθηνά και φυσικά για το πρωινό!!!
    Για μένα εκτός από τα μήλα, το αγαπημένο μου παιχνίδι υπήρξε το τζαμί!Ώρες ολόκληρες στο δρόμο παίζοντας!

  13. Καλημέρα και από μένα! Χμ…πονεμένο θέμα και το έχω ξαναθίξει. Σας ζηλεύω πολύ όλες. Στο εξωτερικό, εκεί όπου μεγάλωσα δεν παίζαμε έξω με παιδιά της γειτονιάς. Συνήθως μαζευόμαστε σε σπίτια και αν υπήρχε καμια καλή μέρα το χρόνο τρέχαμε στο πιο κοντινό σχολείο και παίζαμε στις εγκαταστάσεις του. Ήταν η καλύτερη μου και μου άρεσε πολύ το βόλευ! Θα φροντίσω τα παιδιά μου να λιώσουν στο παιχνίδι στις γειτονιές!!!!

    • Νατάσσα μου, να το φροντίσεις! Είναι πραγματικά υπέροχο, κι ας μην είναι τα πράγματα όπως ήταν κάποτε στους δρόμους της Αθήνας!

    • Καλημέρα Νατάσα μου!! Όντως κρίμα, βέβαια είμαι σίγουρη και ότι οι δικές σου παιδικές αναμνήσεις είναι ξεχωριστές!! Τώρα πια σε πλατείες και χωριά πιστεύω θα παίξουν έτσι τα παιδιά μας!!

    • Μάρθα θα το φροντίσω οπωσδήποτε! Αθηνά είναι όντως ξεχωριστές οι αναμνήσεις αλλά νιώθω οτι δεν συγκρίνονται με το ατελείωτο παιχνίδι χωρίς περιορισμούς σε εξωτερικούς χώρους!

    • Νατασάκι μου η γειτονιά και το παιχνίδι στους δρόμους είναι η καλύτερη εμπειρία! Βέβαια και το βόλευ είναι εκπληκτικό παιχνίδι-άθλημα. Έπαιζα και εγώ μιας και ήμουν στην ομάδα του σχολείου μου!

    • Εμείς αγαλματάκια παίζουμε με την Δώρα στο σπίτι οι δύο μας! Σε πολύ απλό επίπεδο βέβαια και με παραλλαγή! Βάζουμε μουσική, έχω το κοντρόλ επάνω μου, χορεύουμε όσο πιο τρελά μπορούμε και όταν σταματήσει πρέπει να μείνουμε ακούνητες και φυσικά να μην γελάμε! Δεν είναι το ίδιο, απλώς από τα αγαλματάκια το εμπνεύστηκα! Και βέβαια ρίχνουμε τρελό γέλιο, ειδικά όταν κρατιόμαστε να μην γελάσουμε!

    • Δεν τα παίζαμε πολύ τα αγαλματάκια. θυμάμαι μόνο το χειμώνα που είμασταν μέσα στο σπίτι. Έξω στη γειτονιά είχαμε παιχνίδια κίνησης και δράσης…
      Νίκη

    • εγω παλι προσπαθω να το μαθω στα παιδια μου…μπας και μαγειρευω πιο ευκολα!!! αληθεια, υπαρχει οριο ποση ωρα να τα αφησεις ακουνητα? χαχαχαχαχα

  14. Όταν ερχόταν τα ξαδέρφια μου στο χωριό (τότε έπαιζα περισσότερο, γενικά δεν πολυέπαιζα έξω για λόγους που αναλύω και στο ποστ που ανέβασα στο πάρτυ) μας άρεσε να οργανώνουμε θεατρικές παραστάσεις με σκοπό με τα χρήματα από τα εισιτήρια να πάρουμε παγωτό ή σοκολάτες. Μέχρι Σέξπιρ είχαμε ανεβάσει ένα Πάσχα!

    • Τί ωραίο αυτό με τις παραστάσεις! Είδες τελικά; Τα παιδιά πάντα θα βρούν τον τρόπο να παίξουν, αλλά και να αποκτήσουν αυτό που θέλουν! Στην περίπτωση σου παγωτό και σοκολάτες!

    • Καλημέρα Δέσποινα!! Και εμείς παίζαμε με τα ξαδέρφια μου θέατρο (απλά πράγματα όχι σαίξπηρ!!). Και εγώ βιβλιοφάγος όλα και όλα καθότι και κλασικό σπασικλάκι!! Τα διάβαζα το μεσημέρι που έπεφτε υποχρεωτική ξεκούραση!!

  15. Μα τι όμορφα χρόνια ηταν εκείνα! (Ποτε δε φανταζομουν να το λέω αυτό όπως οι γιαγιάδες!!) Είναι που πλεον δεν υπάρχει γειτονια και τα παιδιά μας μεγαλώνουν στην εποχή της τεχνολογιας! (καθόλου δεν μου αρέσει αυτό)! Ευτυχώς που υπαρχουν και τα πάρκα και οι παιδικές χαρές!

    • Πραγματικά όμορφα χρόνια και διαφορετικά από τα σημερινά!! Αλλά έτσι δεν μας έλεγαν οι γονείς μας και εμάς ;; Είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά μας θα βρουν τρόπο να δημιουργήσουν τις δικές τους πανέμορφες παιδικές αναμνήσεις! Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ότι πρέπει ο γονιός να ωθήσει το παιδί να βγει και να έχει επαφή με την φύση και δεν γίνεται πια αβίαστα όπως στα δικά μας χρόνια!

    • Στα δικά μας χρόνια ήταν δεδομένο! Θυμάμαι τις άσπρες κάλτσες μέσα στο χώμα και να μας πλένουν το βράδυ και να τρέχει μαύρο το νερό. Είμαστε μόνιμα κατα-ιδρωμένα με τις μπλούζες μας να σταζουν. Και για να μπούμε μέσα έπρεπε να βγει η μάνα μας στο μπαλκόνι να μας φωνάξει… με γκαρίκλα, όχι αστεία. Πρέπει να έφτανε 1-2 δρόμους παρακάτω…
      Νίκη

    • Νίκη τί μου θύμισες τώρα!! Και το μαύρο νερό και τη φωνή της μαμάς να μας φωνάζει που βράδιασε…. και να παρακαλάμε για 10 λεπτά ακόμα !!

    • καλα εμεις τοτε δεν ειχαμε και πολλα σπιτια στη γειτονια και ειχαμε μαζευτει, καθαριζαμε τις αλανες και τις καναμε γηπεδακια! ολη την ωρα εκει ήμασταν. μετα ξεκουραζόμασταν στα σπιτια που φτιαχναμε σε κανενα χαμηλο δεντρο!

  16. Καλημέρα!!! Αθηνούλα και Ζηνάκι ματς μουτς 🙂
    Εμένα μ'άρεσε η μακρυά γαιδούρα που παίζαμε. Ποτέ δεν τα καταφέρναμε και πάντα γινόμασταν ένα κουβάρι και γελάγαμε μέχρι τελικής πτώσεως! Αααααχ παλιές καλές εποχές…

  17. Τι όμορφο θέμα! Πραγματικά με πήγες πίσω… στο δημοτικό. Στην πολυκατοικία που μέναμε ήμασταν 20 πιτσιρίκια!! Κάθε απόγευμα γινόταν χαμός! Αγόρια κορίτσια από δημοτικό μέχρι και γυμνάσιο παίζαμε ασταμάτητα! Μήλα, κρυφτό, κυνηγητό, στρατιωτάκια ακούνητα, κουτσό, ποδήλατο! Ένα όμως παιχνίδι ξεχωρίζω από εκείνα τα χρόνια. Είναι το παιχνίδι που μπορούσαμε να παίξουμε μόνο το ΣΚ λόγω χρόνου. Στα τότε καταπράσινα Βριλήσσια παίρναμε τα σακίδια μας με νερό και ένα σνακ και ξεκινάγαμε τις εξερευνήσεις!! Τι στα εγκαταλελειμμένα "στοιχειωμένα" σπίτια, τι στα ποτάμάκια που έτρεχαν τότε στα μη μπαζωμένα ρέματα, τι στα δάση της Πεντέλης. Όμορφες, μοναδικές στιγμές που δεν θα φύγουν ποτέ από το μυαλό μου <3
    Πάω να ανεβάσω λοιπόν στο παρτάκι σου Αθηνά μου ένα άλλο αγαπημένο μου παιχνίδι για δύο! Την τρίλιζα! Σε μια καλοκαιρινή εκδοχή της 🙂

    • Καλώς την Ελένη!! τα θυμάμαι να παλιά Βριλήσια γιατί έχει σπίτι εκεί η θεία μου!! Πολύ ποδήλατο και είσαστε και φλατ! Τέλειες οι εξερευνήσεις, τις έκανα τα καλοκαίρια στη Ζάκυνθο!! Νομίζω ότι κανένας μας δεν ξεχνά την παιδική ανεμελιά μας και τα παιχνίδια μας!!

    • αλλες εποχες τοτε…γιατι απλα δε φοβομασταν τοσο πολυ ουτε να ξεφυγουμε απο το σπιτι, αλλα και ουτε οι γονεις να μας αφησουν να παμε στην παρακατω γειτονια!

  18. Πω πω κορίτσια…Με ξανακάνατε παιδί σήμερα…Μήπως να ξεχυθούμε σε κάνα πάρκο να το ρίξουμε στο παιχνίδι; Εγώ πάντως το απόγευμα θα πάω παιδική χαρά για κούνια, και ας μην έχω παιδια!!!

    • Δίκιο έχεις Ντίνα !! Πάντως εγώ με αφορμή τα ανιψάκια μου πάλι στις παιδικές χαρές έπαιζα μια χαρά!! Τώρα που έχω κάνει παιδί και έφτασα σε μία ηλικία βαριέμαι…

    • Χαχα! Και Κάλα θα κανεις Ντινα! Μάλλον και εγώ θα πάω παιδικη χαρά με τις ζουζουνες κι επειδή δήθεν φοβάμαι να αφήσω τη μικρή μονη στη μεγάλη τσουλήθρα θα κάνω μάζι της!!!

  19. Καλώς μας δέχτηκες Αθηνούλα! Εγώ δεν είχα ένα αγαπημένο παιχνίδι. Μου αρέσαν πολλά από αυτά που αναφέρατε και τα έπαιζα σε καθημερινή βάση μιας και είχαμε αλάνες εδώ τότε! Κάποια που μου άρεσαν επίσης ήταν οι σφεντόνες, το ποδήλατο,skateboard, τα κουζινικά μου,( χιχι αλίμονο), τα σκατουλάκια (εμείς έτσι τα λέγαμε) και το χαλασμένο τηλέφωνο που ρίχναμε τρελό γέλιο!!!
    Τελικά περνάγαμε πολύ καλά ως παιδιά..

  20. Βλέπω άργησα λιγάκι και εκτός το ότι φάγατε όλα τα γλυκά που είχε ετοιμάσει η Αθηνά, προλάβατε και όλα τα καλά παιχνίδια!
    Σαν κλασσικό τεμπέλικο παιδί που ήμουν προτιμούσα τα παιχνίδια που δεν απαιτούσαν πολύ τρέξιμο! Αγαπημένο μου ήταν τα "αγαλματάκια" αλλά έπαιζα και πολύ κρυφτό (ναι ναι σας έχω πει την κλασσική ιστορία με το δέντρο σε προηγούμενο καφέ)!
    Το πιο τέλειο ήταν ότι στο τέλος του δρόμου υπήρχε ένα περιφραγμένο οικόπεδο στο οποίο είχαμε κάνει κατάληψη όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς! Είχαμε φτιάξει καλύβα για σπίτι και είχαμε και μια χελώνα για κατοικίδιο!

  21. Ηρθα για πρωτη φορα στο παρτυ! τι τελεια ιδεα! βεβαια είμαι βραδυνός τύπος αφου οι άλλες οι ωρες ειναι… δύσκολες! Λοιπον εμένα το αγαπημένο μου ομαδικό παιχνίδι της παιδικής μου ηλικίας ήταν που μαζευόμασταν όλα τα κορίτσια της γειτονιάς στη βεράντα μας και κάναμε συναυλία! ναι τοτε είχαμε αυτό το ψωνιο τραγουδούσαμε και χορεύαμε χαχαχα τι θυμήθηκα τωρα!

  22. καλημέρα!!! ωραι ιδεα!!! χμμμμ εγω προτιμουσα τα μηλα ή τις ψείρες ή να καθομαι σε μαι γωνια και να μαρτυραω που κρυβονταν οι αλλοι στο κρυφτο (στι γειτοναι μου τα περισσοτερα παιδια ηταν μεγαλυτερα απο εμενα και αγορια κυριως και ετσι δεν με έπαιζαν!! αναγκαστικά πηγαινα σε αλλη γειτοναι που ηταν οι φίλες μου αλλα καμια φορα βαριόμουν να παω ως εκει αφου ειχα παιχνιδια εξω απ την πορτα… και ετσι καθομουν τα κοιτουσα εκανα το διαιτητη η τους μαρτυρουσα στο κρυφτο μεχρι να με παιξουν!! χαχαχαχα}

    • Καλώς το ντολμαδάκι μου!! Σωστή σε βρίσκω !! Δεν με παίζετε ;; τώρα θα δείτε!! Νομίζω ότι ακολουθούσα ακριβώς την ίδια τακτική όταν δεν με παίζανε…Τις είχα ξεχάσει τις ψείρες και το παιχνίδι και τις κυριολεκτικές (ελαφρά φαγούρα!)

  23. Καλημέρα κι από μένα!!! Αθηνούλα μου ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία στο υπέροχο blog σου! Το καφεδάκι είναι υπέροχο! Λοιπόν εμένα αυτό που μου άρεσε από τα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων, είναι οι παραστάσεις που οργανώναμε στην γειτονιά! Κάναμε πρόβες ατελείωτες ώρες ξετρυπώναμε ότι πιο παλιό υπήρχε σε ρούχο από τα σπίτια μας και φτιάχναμε τα "κουστούμια" μας και όταν η παράσταση ήταν έτοιμη για "πρεμιέρα" καλούσαμε τους γονείς μας να μας θαυμάσουν στη γειτονιά στο σημείο που είχαμε φτιάξει τα πρόχειρα και αυτοσχέδια σκηνικά μας! Αξέχαστες στιγμές!!! Τι μου θύμισες!!! Σ΄ευχαριστώ!!!

    • Καλημέρα Αναστασία μου!! Τί όμορφες αναμνήσεις και εσεί! Παιδιά και εμείς κάναμε παραστάσεις καλοκαιρινές με τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου!

  24. Καλησπέρα σε όλους!!
    Εμένα μου άρεσε να παίζω μήλα (στα οποία ήμουν πολύ καλή, κέρδιζα συνέχεια), λάστιχο (όπου κι εκεί ήμουν πολύ καλή γιατί έκανα εξάσκηση μόνη μου στο σπίτι) και ένα άλλο που λέγονταν στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα, στο οποίο μέτραγε ένας μέχρι το 100 πέντε-πέντε και μόλις τελείωνε το μέτρημα, θα έπρεπε όλοι να εχουν μείνει ακίνητοι σε μία συγκεκριμένη πόζα και αυτός που μέτραγε τους ακουμπούσε και καλά σαν να ήταν ρομποτάκια και τότε θα έπρεπε να υποδυθούν ένα ρόλο, άλλος έκανε τον δρομέα, άλλος έκανε πως μαγειρεύει, άλλος έκανε τον μάστορα κλπ. Αυτός που διάλεγε τον πιο πρωτότυπο ρόλο κέρδιζε.